Όταν ήμασταν παιδιά κάναμε πολλά όνειρα. Ονειρευόμασταν ασταμάτητα μεγαλεπήβολα και μεγάλα! Τα παιδικά όνειρα ήταν τα πιο αγνά, τα πιο αθώα αλλά και τα πιο δυνατά. Ας θυμηθούμε πόσο εύκολο ήταν να ονειρευόμασταν όταν ήμασταν μικροί. Το παιδικό μας μυαλό ήταν γεμάτο πείσμα, ενέργεια και ομορφιά! Και έφτιαχνε για μας τα πιο όμορφα όνειρα, τα πιο μεγάλα, εκείνα που έμοιαζαν άπιαστα…
Μεγαλώνοντας, αφήσαμε πίσω εκείνην την ομορφιά, εκείνη την ασταμάτητη ενέργεια για δημιουργία, το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο, το όραμα για τα καλύτερα πράγματα που εμείς μπορούμε να πετύχουμε για τη ζωή μας. Μπήκαμε σε μια ρουτίνα, σε μια κοινή καθημερινότητα όπως όλοι. Αντιγράψαμε τους άλλους, την κοινωνία. Κάναμε απλά ότι μας επέβαλε το σύστημα, οι στερεότυπες πεποιθήσεις μας.
Το αγνό, παιδικό μας μυαλό γέμισε δυστυχώς με άγχος, σκέψεις, αγωνία και φόβο. Όλα αυτά επισκίασαν τα όνειρά μας. Τα έθαψαν και τα έδιωξαν από τη λίστα των προτεραιοτήτων μας.
Όμως, αν αφιερώσετε ξανά λίγο χρόνο στον εαυτό σας, αν στραφείτε έστω και κάποιες στιγμές μέσα στη μέρα στο μέσα σας, θα δείτε πως τα όνειρα σας βρίσκονται εκεί! Είναι κάπου εκεί, αφημένα… Λίγο σκονισμένα, λίγο ξεχασμένα, αλλά βρίσκονται εκεί!
Και υπάρχει τρόπος να τα βάλετε ξανά στο πλάνο σας. Μπορείτε να ξεκινήσετε να ονειρεύεστε και πάλι! Να δώσετε ξανά στα όνειρά σας χρώμα και υπόσταση. Και τότε θα διαπιστώσετε πως η ζωή σας θα αλλάξει με έναν μαγικό τρόπο.
Τα όνειρα θέλουν απλωσιά, θέλουν χώρο! Σταματήστε να βάζετε όρια στα όνειρά σας. Μην βάζετε φρένο στην ψυχή και στο σθένος σας να τα υλοποιήσετε!
Γίνετε ονειροπόλοι και πάλι, σαν τα παιδιά! Βρείτε ξανά τη μαγεία της παιδικής σας ψυχής και το ασυμβίβαστο του παιδικού σας μυαλού και τότε πολλά πράγματα θα γίνουν καλύτερα!!
Να έχετε πίστη και τόλμη να προχωρήσετε. Να έχετε φάρο τα όνειρά σας! Η ψυχή, εκείνη η αγνή παιδική ψυχή, έχει όλη τη δύναμη να κάνει τη ζωή μας καλύτερη! Έχει όλη την ενέργεια να σπρώξει τα όνειρά μας προς την υλοποίησή τους!
Μην σταματάς ποτέ να ονειρεύεσαι!
Η Κική Δημουλά κάποτε είπε:
«Ένα μόνο δεν μου δίνει το ΟΝΕΙΡΟ: το ΟΡΙΟ… Ως που να κινδυνέψω. Γιατί τότε πια δεν θα ήταν όνειρο, θα ήταν γεράματα!!